پیتزایی خوشمزه با انبه

اگر به دنبال یک پیتزای جدید و خوشمزه هستید حتما پیتزای مخلوط با انبه را امتحان کنید. از آنجایی که انبه خاصیت های زیادی دارد ما برای شما از خواص این میوه خوشمزه نیز گفته ایم که می توانید در ادامه آموزش این پیتزا اطلاعاتی در رابطه با انبه نیز بخوانید.

مواد لازم برای پیتزا مخلوط با انبه:

1.  آرد سفید     دو پیمانه
2.  مایه خمیر سریع    10 گرم
3. آب ولرم    2/3 پیمانه
4.  روغن زیتون     چهار قاشق غذاخوری
5. انبه    یک عدد
6. کالباس دودی ورقه شده    150 گرم
7. پنیر پیتزا مکعبی خرد شده    150 گرم
8. گوجه فرنگی چری زرد نصف شده    12 عدد
9. نمک و فلفل سیاه    به میزان لازم

طرز تهیه پیتزا مخلوط انبه :

ابتدا آرد و مایه را به همراه کمی نمک در ظرف بزرگی بریزید و وسط آن را گود کنید.

سپس آب را به همراه سه قاشق غذاخوری روغن زیتون درون مواد بریزید. آنها را با هم خوب مخلوط و روی سطح آن آرد بپاشید؛ سپس ورز دهید تا نرم و یکدست شود.

بعد از آن خمیری که آماده کرده اید را درون ظرف برگردانید و روی آن را با پارچه نم دار یا پلاستیک چرب شده بپوشانید.

در این مرحله صبر کنید خمیر 30 دقیقه در جای گرم بماند و اندازه آن دوبرابر شود.
خمیر را به شش قسمت تقسیم کنید و هر قسمت را به صورت گلوله درآورید.

هر گلوله را با کمک انگشتان به صورت یک دایره به قطر 15 سانتی متر پهن کنید به طوری که لبه های آن کمی ضخیم تر باشد.

انبه را پوست بکنید و هسته آن را درآورید . سپس آن را به صورت مکعبی خرد کنید.

انبه خرد شده را به همراه کالباس روی خمیرها بچینید و روی آن ها پنیر خرد شده و گوجه فرنگی چری قرار دهید.

نمک و فلفل را به آن اضافه کنید.

باقیمانده روغن را روی مینی پیتزاها بپاشید و آن ها را به مدت 10 دقیقه درون فر 200 درجه سانتی گراد یا 400 درجه فارنهایت قرار دهید.

اطلاعاتی در رابطه با انبه و خواص آن:

انبه (نام علمی:Mangifera) میوه‌ای گرمسیری و گیاه آن از سردههای تیرهٔ پسته‌ایان است. خاستگاه انبه شبه جزیرهٔ هند، پاکستان، بنگلادش و آسیای جنوب‌شرقی است. این درخت امروزه در بسیاری از کشورهای گرمسیری پرورش داده شده و در سراسر دنیا صادر می‌شود. میوهٔ انبه علاوه بر مصرف خوراکی، آشپزی و آب‌میوه‌گیری، به عنوان طعم‌دهنده، رنگ‌دهنده و عطر کاربرد دارد. برگ‌های درخت انبه نیز مورد استفاده‌های زینتی قرار می‌گیرد.

مشخصات

درخت انبه قد بلندی دارد و ممکن است به ۳۵ تا ۴۰ متر برسد. قطر قسمت شاخ و برگ‌دار آن نیز می‌تواند به ۱۰ متر برسد. عمر این درخت طولانی است و برخی از درخت‌های انبه با وجود ۳۰۰ سال سن هنوز میوه می‌دهند.

رنگ برگ‌های درخت انبه در ابتدا و پس از جوانه زدن نارنجی مایل به صورتی است، که با گذشت زمان به رنگ قرمز تیره، و سپس سبز تیره در می‌آید. شکوفه‌های انبه کوچک و سفیدرنگ به صورت خوشه‌های ۱۰ تا ۴۰ سانتی‌متری هستند. هر شکوفه ۵ گلبرگ، ۵ کاسبرگ و ۵ پرچم دارد، و رایحه‌ای همچون موگهٔ بهار دارد.

رسیدن میوه‌ها حدود ۳ تا ۶ ماه طول می‌کشد. وزن انبه‌ها می‌تواند بین ۵۰۰ گرم تا ۲٫۵ کیلوگرم باشد. رنگ و اندازهٔ انبه‌های رسیده با توجه به محیط و نور متغیر است. میوهٔ رسیده می‌تواند زرد، نارنجی، قرمز یا سبز باشد. به هنگام رسیدن میوه‌ها بوی شیرهٔ ملایمی می‌دهند و با فشار ملایمی فرو می‌روند. در وسط میوه هستهٔ درشتی است که با توجه به نوع درخت می‌تواند صاف یا دارای رشته و فیبرهایی در گوشت میوه باشد. گوشت میوه به رنگ زرد تیره و شیرین است. طعم انبه‌ها با توجه به گونه‌شان بسیار متفاوت است. به علاوه، با توجه به نوع میوه یا این که بیش از حد رسیده باشد، گوشت آن می‌تواند صاف یا رشته‌رشته‌ای باشد.

پرورش

درخت انبه از هزاران سال پیش در شبه‌جزیرهٔ هند پرورش داده می‌شد و بین قرن پنجم و چهارم پیش از میلاد به آسیای شرقی رسید. از سدهٔ دهم میلادی، انبه توسط اعراب به شرق آفریقا، و سپس به برزیل، کارائیب و مکزیک برده شد.

امروزه یک‌دوم کل محصولات انبه به کشور هند تعلق دارد. علاوه بر این کشور، انبه در آمریکای شمالی، مرکزی، جنوبی، کارائیب، جنوب و مرکز آفریقا، استرالیا، چین، پاکستان و آسیای جنوب‌شرقی پرورش داده می‌شود. این گیاه به آسانی پرورش داده می‌شود.

با وجود این که هند بزرگ‌ترین تولیدکنندهٔ انبه در جهان است، کمتر از یک‌درصد از صادرات جهانی را به خود اختصاص می‌دهد. در سال ۲۰۰۴، تولید جهانی انبه ۲۶٫۳ میلیون تن بود، و به این ترتیب رتبهٔ ششم را در تولیدات جهانی میوه به خود اختصاص داد (پس از موز، انگور، پرتقال، سیب و موز سبز). ۸۹ کشور تولیدکنندهٔ انبه هستند.

انبه در ایران

بیشترین سطح زیر کشت انبه در ایران به استان هرمزگان اختصاص دارد. انبه در ایران در سواحل دریای عمان، مناطق راسک، سرباز، قصرقند، نیک شهر، دشتیاری وچابهار در سیستان و بلوچستان وهمچنین در استان هرمزگان در شهرستانهای میناب، رودان، بندرعباس وحومه آن وجاسک کشت شده است، در شهرستان حاجی آباد هرمزگان نیز درختان انبه بارور یافت می‌شوند. قدمت کشت این درخت در استان هرمزگان به بیش از ۳۰۰ سال می‌رسد، انبه همچنین در استان کرمان در شهرستانهای جیرفت وکهنوج کشت گردیده است. همچنین در شمال ایران در استان گیلان میوه ای ریز و آبدار وجود دارد که در اصطلاح عامیانه به آن انبه می گویند که در حقیقت بدلیل باردهی زیاد درخت آن در زبان گیلکی به آن انبوه گفته میشده و کم کم تغییر نام یافته است.^{[نیازمند منبع]}

مصارف خوراکی

انبه در سراسر جهان مورد استفادهٔ خوراکی قرار می‌گیرد. برای مصرف میوه پوست آن جدا می‌گردد، چرا که حاوی موادی تحریک‌کننده برای معده است. انبه در انواع سالادها، نوشیدنیها، آب میوهها، شربتها ،ترشیهاو بستنیها استفاده می‌شود. از آن برای درست کردن مربا، انواع شیرینی، تارت، کیک و پورهٔ میوه نیز استفاده می‌شود.

در برخی از کشورها از انبه برای پخت غذاهای اصلی نیز استفاده می‌شود. در جزایر موریس و رئونیون از انبه سسی تهیه می‌گردد که در کنار غذاهای گوشتی مصرف می‌شود. در بسیاری از غذاهای محلی و چاشنیهای هندی از انبهٔ رسیده استفاده می‌شود. در مکزیک نیز از انبه برای تهیهٔ بعضی از انواع سس چیلی استفاده می‌گردد.

ارزش غذایی و خواص انبه

انبه میوه‌ای سرشار از فیبر، ویتامین ث، ویتامین آ و آنتی‌اکسیدان است. این میوه موجب تقویت دستگاه گوارش و کلیه نیز می‌شود، و به علت آهن فراوانی که دارد از آنمی جلوگیری می‌کند.

ارزش غذایی

نوشته پیتزایی خوشمزه با انبه اولین بار در فست فود | آموزش آشپزی | دسر | تزیین غذا | fastfood پدیدار شد.